Italië heeft een historisch punt bereikt. Voor het eerst in de afgelopen eeuw is dit jaar het percentage thuiswonende jongeren tussen de 18 en 34 jaar gedaald en wel naar 67%. Met andere woorden, ongeveer een derde van de jong volwassenen woont zelfstandig. Oei, als je dat vergelijkt met Denemarken, dan is het verschil wel heel groot. Daar woont minder dan 20% van de jongeren in dezelfde leeftijdsgroep nog in het ouderlijk huis.
De mammoni, moederskindjes, zijn al jaren mikpunt van kritiek. Minister Brunetta gaf tijdens een radio-interview in 2010 aan dat deze bamboccioni, zoals hij ze misprijzend noemt, bij wet verplicht zouden moeten worden het ouderlijk huis op 18-jarige leeftijd te verlaten. Brunetta kreeg natuurlijk de wind van voren van zijn collega’s die aangaven dat deze jongeren dan wel een baan moesten hebben om zich een eigen huishouding te kunnen veroorloven. Even ter informatie, de thuisblijvers hebben vaak een full time baan en bestaan vooral uit mannen, slechts een op de vier mammoni is een vrouw. Je zou dus eerder denken dat het geslacht bepalend is en niet het hebben van een baan.
Maar zoals ik al aangaf is deze groep voor het eerst in tijden aan het krimpen. Brunetta’s wet is er niet gekomen, maar in 2016 heeft de rechtbank van Milaan besloten dat ouders hun kroost niet levenslang hoeven te onderhouden. De onderhoudsplicht stopt zodra de nazaat de 34-jarige leeftijd heeft bereikt. Op dat punt moeten kinderen in hun eigen onderhoud voorzien en zijn toelages door de ouders alleen verplicht als het kind gehandicapt is. Sindsdien heeft de rechtbank al enkele opvallende rechtspraken gedaan. Zo lukte het op 1 februari van dit jaar een moeder uit Modena haar 60-jarige zoon met een rechterlijk bevel uit huis te zetten en hoeft ze hem ook geen financiële toelage meer te geven. Breken er nieuwe tijden in Italië aan?
P.S.: De foto is van Davide Ragusa en heb ik via Unsplash
