Hoofdstedelingen hebben de nare eigenschap het land in tweeën te verdelen: de hoofdstad en de rest van het land. Maar dat Amsterdamse trekje bezit ik eerlijk gezegd ook. Sterker nog, ik heb het altijd gedaan en hield daarbij zelfs de oude stadsgrenzen aan. De oude stadssingel waarbinnen ik geboren en opgegroeid ben. Daar was de stad, alles erbuiten was platteland. We woonden aan het grachie en mijn lagere school lag pal onder de Domtoren. De middelbare school was iets verder weg, maar nog steeds binnen het veilige gebied van de singels. Café de Wittevrouwenpoort was ooit de grenspost van de stad, begrensde mijn leefgebied. Ik wist wel van het bestaan van de Biltstraat – mijn grootvader had er kortstondig een ijssalon – ik ging er alleen nooit heen. En mijn opa verkocht zijn zaak aan een Indonesische toko. De Utrechtse binnenstad was destijds stad en dorp tegelijk. Stad, omdat je geen idee had wie er naast je woonde, dorp omdat roddels je ouders sneller bereikten dan je hen kon opbiechten.
Maar toen gebeurde het. Mijn eerste vriendje woonde buiten de singels, in Wittevrouwen! Ik was verliefd op hem, en werd ook direct verliefd op de wijk. Maar hoe mooi de prachtig bloeiende bomen ook waren, ik vond de Griftstraat onmogelijk ver van huis. Onze relatie heeft dan ook niet lang geduurd.
Bij opgroeien hoort ook het verleggen van je grenzen. Na mijn studie verhuisde ik naar Italië. Bijna 1200 kilometer van Utrecht verwijderd leerde ik hoe relatief afstanden zijn. Een uurtje rijden voor de lekkerste lasagne en twee uur rijden voor een wandeling in Venetië – dat is voor Italianen heel goed uitvoerbaar op een dag of zelfs een avond. Het lijkt wel of ze minder moeite hebben met reistijd en afstanden.
Terug in Nederland, ging ik natuurlijk weer veilig in Utrecht wonen. De binnenstad was inmiddels uitgegroeid tot een échte stad. Parfumerie Apollo, Muziekhandel Staffhorst, Discotheek Cartouche en slagerij Van Rijn waren verdwenen en naast mijn ouderlijk huis wonen studenten of expats. Mijn thuis en middelpunt is Wittevrouwen geworden en de Griftstraat is nu opeens heel dichtbij. En als ik langs Sumo op de Biltstraat loop, realiseer ik me dat we daar vroeger naar discotheek Image gingen … maar wel met de auto.
Gepubliceerd in de Wittevrouwen Wijkkrant
