Mario Biondi knoopt een sjaal om zijn nek. Hij heeft net de eerste set liedjes van zijn optreden bij een Bloemendaalse strandtent achter de rug. Het is 30ºC en windstil, dus mijn vriendin A moet even giechelen. Een sjaal? En hij is al zo warm gekleed. Het Italiaanse publiek, speciaal gekomen voor de Siciliaanse Mario, kijkt er niet van op.

Een sjaal is het favoriete kledingstuk in Italië

Naast de zonnebril dan. Je kunt het zien als een accessoire. Maar een sjaal is méér dan dat. Het is hét middel om bijvoorbeeld cervicale te voorkomen.

Cervicale is een term die iedereen in Italië begrijpt. Letterlijk betekent het pijn in je bovenste nek-wervels. Je kunt het oplopen door op de tocht te staan. Mijn Italiaanse vrienden hebben er wel eens last van, in Nederland heb ik er niemand over horen klagen. Als iemand afbelt omdat hij last heeft van cervicale, adviseer je hem zich warm aan te kleden. Copriti bene!

Hebben Italianen nog meer van die wondermiddeltjes?

Jazeker. Wat dacht je van la maglia della salute? Deze gezondheidstrui is een een wollen T-shirt, dat je net als een hemd onder je kleding draagt. Het beschermt tegen gevaarlijke tocht. Zelfs op zonnige dagen.

Héb je al een koudje opgelopen, dan kun je overgaan op zwaarder geschut. De panciera. Een brede elastieken band die je maagstreek lekker warm houdt. Ook handig als je pijn in je rug hebt. Als kind kregen we er steevast één om als ziek waren.

Italianen zijn heel voorzichtig

Zo zul je Italiaanse kinderen na de lunch, ook al is hij nog zo licht, niet zien zwemmen. Ze moeten eerst twee uur tijd nemen het voedsel te verteren. Anders verdrinken ze.

Italianen gaan niet met nat haar de straat op. Als het regent gebruiken ze een paraplu en na het zwemmen föhnen ze hun haar grondig vóór ze naar buiten gaan.

Als Italiaan ben je nergens zonder anatomische kennis

Bisolvon introduceerde dit jaar een hoestdrank die geschikt is voor droge én vastzittende hoest. ‘Omdat je soms niet weet welke hoest je hebt.’

In Nederland dan. Of een ander land. Niet in Italië, daar weten ze precies waar hun kwaal zit en wat ze ertegen moeten doen.

Afgelopen winter gingen we met een groep vrienden uit eten. Enrico zou iets later komen. Hij had pijn aan zijn lever en moest nog even langs de apotheek.

Ik woon denk ik te lang in Nederland, want ik weet niet precies waar mijn lever zit. Mijn Italiaanse vrienden wel. Zij benoemen hun pijnlocatie precies. Zo hebben zij geen pijn aan hun knie, maar aan hun meniscus. Of hun knieschijf. Ze hebben geen pijn aan hun voet, maar aan hun wreef. Of een bepaalde pees.

Er is bijna geen land waar ze méér antibiotica slikken

Ondanks al die voorzorgsmaatregelen, slikt de gemiddelde Italiaan 3 keer zoveel antibiotica als dat wij in Nederland doen. En niet alleen antibiotica, ook andere medicijnen gaan als warme broodjes over de apothekerstoonbank.

De meeste medicijnen zijn gewoon vrij bij de apotheek verkrijgbaar. Als je toch naar een arts gaat, krijg je zéker een recept mee naar huis. Italiaanse artsen schrijven veel vaker medicijnen voor dan hun Europese collega’s.

Dus als mijn cortisone-hormoonzalf op is tijdens de vakantie, wip ik even bij de apotheek naar binnen. Geen punt.

De regering wil medicijngebruik afremmen

Daarom verbaasde het me ook dat de Italiaanse regering kindervaccinaties verplicht stelt. Zonder een officieel bewijs van vaccinatie mag je niet meer naar de kleuterschool. Als kinderen leerplichtig zijn en nóg geen vaccinaties hebben gekregen, dan móéten ze wel naar school. De ouders krijgen een boete voor elk gemist vaccin.

Mijn Italiaanse nicht M klaagt over deze net ingevoerde wet. Hij is al een paar keer aangepast in de afgelopen jaren. Zij hoopt dat hij weer aangepast wordt vóórdat haar zoontje 6 wordt.

Ze wil hem helemaal niet laten inenten. Zij is er, heel Nederlands, van overtuigd dat het menselijk lichaam sterk genoeg is om zelf te genezen van de vele ziektes waartegen wij worden ingeënt.

De badjas

Maar om dat lichaam toch een beetje te helpen neemt ze altijd een badjas mee naar het strand. Óók als het 30ºC en windstil is. Na het zwemmen wikkelt ze haar zoon er zo snel mogelijk in.

Iedere Italiaan doet dat trouwens. Oh, en Italiaanse badjassen hebben, in tegenstelling tot Nederlandse exemplaren, natuurlijk altijd een capuchon. Je zou maar met nat haar moeten rondlopen.